На патека тесна, под зелена леска,
се сретнаа кума Лиса и волчо Сивчо.
Разговор почнаа, за загари ловци,
кокошки петли, овчари и овци.
Ноќеска, брате волчо, слегов долу в село,
за да земам петле бело.
Не допушти Шаро да влезам в село,
останав гладна, со незавршено дело.
На брзина, назад се вратив,
кожата моја си ја спасив.
Сестро Лиске, и јас влегов в село,
до трлото на чичко Перо.
Ме пречека една кучешка орда,
ме соборија тие в корда.
Со нивните заби остри,
ме сомлеја со се коски.
Немоќен бев за да бегам,
од болештини сега заби стегам,
вода сакам да се напијам,
во мир да си заспијам.
В планина, лиске, да си седев,
со овошје ќе се хранев,
убави сонови ќе си гледав
јагниња и овци кога крадев.
Томе Велјановски – Марулецо
Гетеборг, Шведска
