Првата недела од септември децата од “Климент Охридски” имаа убави впечатоци за први септември.
Ѓорѓи буден е на првиот училишен час.
– Најголем впечаток ми остави средбата со нови наставници – вели Ѓорѓи.
Мелани беше возбудена и по малку збунета.
– Ми остава впечаток неизвесноста. Средбата со старите другарки и запознавањето со нови – открива таа.
Иван се смее.
– Наставничке, мислев дека нема да ве препознаам – кажува Иван.
Стефан и Стефана се радуваат на новиот училишен клас, обоен со игрите на новите и веќе познатите другарчиња, потрагата по нови знаења од новите наставници.
Велат:
– Досадно е да седиш дома. Подобро е со другари, игри, веселби да редиш.
За Кирил, првиот септември пред четири години кога стапил во училишните клупи е врежан во неговите мисли.
– Мислев дека училиштето е страшно, дека се лоши наставниците. Не плашеа дека ќе не тепаат, ако не сме мирни.
Џагор од детски глас. И родителите се радуваат на првиот училишен час.
– Зошто? – прашува наставничката Соња.
– И тие се одмораат. Преку нас се враќаат во детството, спомените кога другарувале во школските клупи со книгите – забележуваат дел.
– На први септември и родителите беа во нашите мисли. Чекореа со мисли, не следеа и беа со нас – велат петтодделенците.
Заклучија сите дека први септември буди спомени драги.
Наставничката Соња ги подучува: “Не е злато, сé што сјае”. Така и таа, започнува септемвриски, педагошки и стручни релации со учениците.
