Сета среќа што навреме стихијата се смири на последното невреме проследено со пороен дожд, затоа што, според фотографијата, малку недостасуваше дуќаните во старата чаршија да се наполнат со вода. Природата се смилува, се созеде и се симна заканата од огромните штети од темните облаци кои тураа вода како со котел, додека димензионираната канализација успеа да ги артикулира водите и ги упати кон речното корито.
Поради одредениот капацитет, понекаде канализацијата се “мачеше” да го прифати дождот од водената бомба што го погоди градот.
