-Кај си бе ,море?
-Еве сум бе. Кај че ом ебаго?
-Од кај знам. Нешто забегуваш?
-Море, на забеган ти личам?
-Скраја да е! Така се вели муабето. Те немам видено појче време, па се засекирав.
-Да не забегам?
-Ами како, зошто сме пријатели. Не останаа многу.
-Пријатели?
-А бе незабегани, море!
-А ти, кај си?
-Шпартам.
-Не то бе море, со умо, те прашувам? Та ти шпартај колку сакаш.
-Ум имам и за продавајне. Ти треба?
-Ко че го потрошам мојо, че ти се јавам.ако го дочуваш.
-За тебе че чувам, зошто сме пријатели.
-Да си позајмуваме ум,велиш. Ја да се осигурам од кого купувам ум, да те прашам нешто?
-Прашај.
-Кај беше ти?
-Кога бе?
-Ко врнеше.
-Кога беше то? Лани?
-Прееска.
,-Да бе се истури.Ти че се заебаваш со мене?
-Ете виде, после че знаев јас
-Шо знаеше бе море.
-Од празно во полно, не оди?
-Така е. Ај ти кажи кај беше?
-Кога?
-Како, кога, ко врнеше?
-Е кога врнело?
-Абе сега пред малце рече дека врнело.
-Кога сега?
-Море, врнеше или не врнеше?
-Зависи!
-Како зависи?
-За тебе врнеше, за мене не!
-Море,ај то дали врнело или не, преку Тасета. Ама прашајнево е кој е забеган?
-Зависи!
-Како бе зависи, туку ај дури мене да ми чади глава, да си заминам.
-Допрва че ти чади, од ко че си заминиш.
-Кој ме натера денеска од оваа страна на улицава да поминам?
-Велиш че куртулеше?
-Си велам?
-Зависи!
-Море!
Џага Дур
