– Добар ден Хари!
– Добар ден Тони! Шо има ново?
– То па то! Врви дено некако. Едно каве со две три води кај Иге. Или една кригла кај кафанчено, како се вика никако да запомнам. Че се скрши некој муабет на клупите. После на ,,масажа,, дома. Таква е мојана, не ме остава без да ме ,,измасира,,. И поминал дено.Ти?
– Не е за жалење, едно кафе со два три природни сока од ананас или лимони со портокали. Убо било за прочистување, па два три ,,Вискиа,,.Потаму сркам чорба. После две-три коктелчина на шанк. Па дома че се гушниме со старата. Навечер че изгледаме една претстава на театарскиве игри, па на коктел парти со глумцине и еден туш пред легнување. Скромно, ама убо.
– Машала. Не ти било лесно. Че издржиш. Си го менил живото. Пази да не зализгаш, да ти страда газо. Не заборавај дека заедно пијавме ранџада кај Сугаре. Навикнат ти е мево. Сега не го мачи со ананас и другите глупости?
– Лесно навикнав. Мево мој лесно се прилагодува. Како ,,Дормео,, душек е.
– Велиш и на виски си удрил?
– Да се пија нешо, да не се седи џабе.
– Заборај ко жегаше комојца и сливка од сливите шо ги збираше дедо ти Рампо низ мејџите по Џумушица. Ако те види од некаде че ти дај виски-миски. Името му го носиш. Че те рампоса!
– Така. Ама тогаш го учев занаето. Рампо даскал ми беше. Убо му беше ко викаше – ,,ајде внучко жегни една, не биди загулен и не кажувај í на баба ти, оти мав ни е ало,,.
– Да ти кажам право Рампе…
– Хари!
– За мене си Рампо. Со соко и вискито некако ме мавтоса, ама со театаро никако да разберам?
– Не можиш. Толку ти делиле. Шо разбираш ти од уметност?
– Треба да имаш барем малце ум да гледаш уметност. Колу јас толку ти! Заедно ја баравме ко че ја изгубеше некој, ама никако да ја најдиме .Ако знајш ти каде е театаро, колиме кај шо сум најтанок.
– Еј не знам! Кај Шаторо ебаго кај парко.
– И таму имаш глумено?
– Во парко ја добив оваа уметничка душа. Уметник до уметник на клупите! Меракојна! Дури едно кило уметност не земам, не можам мирен в кревет со Ратка да се истркалам.
– Не ми ја кревај сафтава. Уште малку че речиш дека пред легнување и на клавир свириш?
– То на сабајле. Така ја разбудувам Ратка!
– Да не муабетам со тебе, најарно че ми биди. Дедо ти Рампо си го покрил, па не мене?
– А како се викаше дедо ти твој?
– Стојан, како да не знајш!
– Знам,знам, како да не знам, Тони!
Џага Дур
