Некогаш булеварот “Маршал Тито” беше послан со гранитни коцки, обиколен со цветни алеи заокружени со зелена ограда. Младите шетаа со часови на булеварот викан корзо. Ноќе беше забранет сообраќајот за автомобилите, зашто река млади се корзираа напред – назад, од кино рекламите до Стоковната куќа. И тротоарските површини буеја со младост.
Дење Булеварот беше “царство на сообраќајот”. По некој автомобил ќе минеше низ улицата, поделена на два дела со цветни жардиниери. Најчести возачи беа велосипедистите и пајтонот на Смоква на пат од железничката станица кон Ѓогдере. Не ретко тупотеа и искри фрлаа потковиците на копитата на коњите на арабаџиската кола пиварницата полна дрвен гајби со пиво. Штаерски корпулентен убавец ја влечеше колата за собирање на ѓубрето низ булеварот. И починатите ги “возеа” на последниот пат кон Старите гробишта со мртовечка, декорирана кола, тргана од два коња.
Тоа беше густиот сообраќај низ “авенијата”, која беше гордост за прилепчани.
