-Пак се сретнавме?
-Изгорев да се сретниме, знајш. Од судбата не се бега. Шо ни беше муабето?
-Не се сејчаваш, за берберо.
-А!?
-Пред да почниш да акаш, мисли малце.
-Кажи де?
-Муабето беше за марифетлаците на берберите.
-А,а!
-Не акај, да не ја расипиме живеачкава.
-Кажуј оти че ме вати нервното.
-Порано бев муштерија кај Лазе берберо.
-Лазе, покрај река.
-Го знам, да му е лесна земјата, злато чоек.
-Мекнач, со кроткото вребра.
-Јас појден кај ручек. Во то време синијата кај него послана. Тука му беше кујчата.
-И јас му седнував од време на време. Не му беше за јадејнето, туку за ракиичката. Жабчето почнуваше да му крека.
-После че се навали вкревет. Го крена мустајчо ко да мисли. Рече кај биле три-четири минути, кај не биле. Уште еднаш во вакво невреме да не идиш. Таман почна. Влегува три-четворице в берберница.
-Ами сега?
-Уште вие мибевте кусо. Шо ова време?
-Шо му фали на времево?
-На времето ништо. На мајсторо ова време зна рацете да му треса.
-Не се саклдисувај. Не сме гратски, да се плашиме од тресејне. Помини по еднаш со то бричо по ова џонојве, намирисај не појче и то.
-Не ми се крши атерот за долненци. Храбри. Едни се чудо. Не сакаат сапунисувајне. Герои! Да завршам со гратсково, па че ве суредам еден по еден.
-И?!
-Ме помина. И денеска го памтам. Ко да му бев крив. Незнам колку влакна ми искуба со рачната машинка. Ко овца да стрижеше на норма.
-Шо бидна со децата?
-Седнувај! Му вели на првио. Те знам. Личиш на долненец. Сапуница не ти треба,а!
-А бе чичо Лазе, како…?
-Чичко Лазе најубо че го наточи бричо!
-А бе чичко Лазе…
-Глеј, свети. На летајне влакно сечи. Нема да сетиш дека си бил на бричејне! Му ја турна глата настрана, му го кладе лактото на уво и почна да стружи. Чкрипи ли, чкрипи. Мислиш надвор од берберница се слуша.
-И?!
-Стегаа заби, очи и вика: ,,Чичко Лазе, чекај море,,…
,,Не стенчи. Не најдувај мана на бричејнево,,.
,,Бричејнето нема мана. Сакам да ти кажам дека…
-Кажи јуначиште едно!
-А бе каков јунак, јунец невиден сум. Ама не сум долненец. Јас сум домазет во ербапското маало.
-Златен, кажи, шо чутиш. Стани и глеј шо е јунаштво!
-После?
-Тамам Лазе да го викни вторио, тие беа на автобуска. Се туркаа кој побрзо да влези во рејзо.
-Дувнаа?
-Струја. На Лазе му беше ниет да замина сами. Не му се работеше после еден. Чу за старите бербери, а?
-Не акај и ти.
-Мирен. Кажи ти за Пројче рибаро?
-Слушај!
-Слушам!
-Слушај колку сакаш. Другпат че ти раскажам ко че се сретниме. Чом кај Мевцето. Сакал да е чести едно црно. Така му рекла душичката. Ко те викаат на пијајне ој, а за на работа стој. Ај создравје.
-Поздрави го Мевцетои не врлај камен со него!
Џага Дур
