Нема потврден научен начин и универзален метод за препознавање на генетски модифицираната храна. Треба сами да се потпреме на здравиот разум, логиката и инстинктот, како и на личните истраги и информации од медиумите. ГМ храната е најевтина, а здравата е поскапа.
Потребно е да се исфрли од трпезата сé што има најмал сомнеж дека е ГМО. Најчесто тоа е месо од животни хранети со ГМО храна, потоа популарните грицки, чипсови и слично затоа што на големите компании им одговара суровината да биде со изедначена големина.
ГМО е изгледа убаво, округло, сјајна,осо изедначена големина, блескава боја, без модринки и оштетувања, без лузни и знаци на расипување. А во природанта нема ништо исто. Стручнаците препорачуваат неправилно овошје и зеленчук со грд изглед, со различни бои, големини и форми. Ништо не им недостасува ако се малку удрени и ако покажуваат знаци на почеток на расипливост. Нема таков квалитет на полиците со ГМО овошје и зеленчук. Се препорачува купување од мали земјоделци кои одгледуваат и ги конзумираат своите производи. Ретки се тие кои не знаејќи сеат ГМО. Со нив, како со пченката, најчесто се хранат домашните животни. Таквите животни, во принцип, би требало да изгледа како нормалните. Пакувањата привлекуваат, а токму на нив треба да се отворат очите. Профитабилноста на ГМО производителите овозможува да потрошат многу пари на убавите пакувања.
Со посебна внимателност се следи интернет да се црпат податоци за земјите кои одгледуваат ГМО. Се следат вести во земјите кои забрануваат увоз на ГМО како Франција, Унгарија. Така, донекаде постои заштита. Истото важи за најголеми производители на ГМО – САД, Аргентина, Бразил, Кина и Индија, која произведува ГМ памук.
Над 92 отсто од сојата на светот е ГМО
