Пред триесетина години, Прилеп го симна од дневниот ред прашањето со жедта. Системот за водоснабдување Студенчица со цевковод од 70 километри ги загасна маките и зортот од недостигот вода за пиење. Во полна сила се стави во употреба системот, граден со државен и граѓански влог, со самопридонес, вреден околу 50 милиони евра. Макотрпно се жртвуваа вредните работници со различни профили. Пет – шест години се поставуваа метални цевки, широки околу еден метар, Прилеп да добива максимум од изворот Студенчица. Низ планини, низ брда и долини, низ шуми и полјани, се поставуваше цевковод – патот на водата. Се создаде грандиозен објект. Во некои суви години на издавање на дарежливоста на изворот, политичарите “ја земаа водата в раце” да манипулираат со граѓаните. За среќа, брзо се препознаваа и се отфрлаа политичките додворувања и играрии, а Студенчица остана симбол на единството на прилепчани и готовноста за вложувања во капитални објекти за гаснење на жедта во летни горештини.
