Сé повеќе се консумираат пивото. Производителите ,,откриваат,, разни марифети за привлекување на што повеќе љубители на пенливиот пијалок. Се амбалажира во пластични гајби, под широки шатори – сонцебрани, дури се нуди и во пластични поголеми шишиња, во лимени конзерви, стаклени шишиња… Сé е во знак на современието по урнекот на европските пиварници.
Меѓу двете Светски војни пивото се носело низ малкуте биртии со арабаџиски коли и дрвени гајби. Се пиело во кафеаните, а не како сега насекаде и со секого.
Постарите се сеќаваат и на мирисот на хмељот што се ширеше од Пиварницата кога се подготвуваше пивото во стаклени шишиња, со поинакви и обични тапи – затворачи. Шишињата беа повратна амбалажа. Се разнесуваше со запрежни коли. Се памети големиот жолт штаерски коњ што ја влечеше големата, колку сега пет – шест шпедитерски, приколка, натоварена со гајби пиво и големи калапи мраз. Така се ладеше пивото, наместо во фрижидери.
Времињата го прават своето. Не е како пред седум децении.
