Празникот на Светите Три Вселенски учители и светители е востановен за празнување во 11 век. Секој од овие три архиереи – свети Василиј Велики, свети Григориј Богослов и свети Јован Златоуст имаат секој посебен ден на празнување во јануари, но во тоа време се појавил голем спор околу тие три светители меѓу верниците. Едните го поставувале свети Василиј Велики повисоко од другите светители, тврдејќи дека ги надминува другите во делата и словата, веднаш по него го поставувале божествениот Јован Златоуст кој требало да ги милува грешниците и да ги води кон покајание. Другите пак, обратно – го возвишувале божествениот Златоуст. Постоела и трета група ревносно стоела зад свети Григориј Богослов, тврдејќи дека со неговата убедувачка моќ на убедување, недостижната длабочина на умот и искуството кое го имал во толкувањето на Светото Писмо. На овој начин, постоел раздор помеѓу Православните, при што едните се нарекувале себеси јованити, други василијани – а трети григоријани. По Божја промисла, светите три светители му се јавиле на Свети Јован, епископ Евхаитски и почнале да му зборуваат дека помеѓу нив нема ниту прв, ниту втор и сакале да се соедини празнувањето во еден ден. А тие ќе бидат помошници на оние кои го прославуваат нивниот спомен. Блажениот епископ Јован веднаш го пренел она што го видел меѓу луѓето кои спореле, и меѓу нив веднаш завладеал мир. Бидејќи сите три светители се празнуваат во јануари, одлучил денот на споменот да биде на триесетиот ден од истиот месец.
