Оди Пејо кај селскиот поп да се исповеда.
– Оче згрешив, најсрамниот грев го направив!
– Кажи чедо, Бог е милостив ќе ти прости…
– Не можам оче срам ми е!
– Да не е со Митра на воденичарот?
– Не оче, голем грев, ми изгоре душата…
– Да не е со Јана на грнчарот жена му?
– Не оче… Ќе се варам цела вечност во пеколот!
– Да не е со снаата на даскалот Трајан?
– Не оче, прости ми неможам, не можам да кажам…
И си тргнал. На излегување од црквата се сретнал со еден сосед и соседот го прашува:
– За каква работа си тука бе Пејо што ти требаше?
– Ништо комшија, по адреси дојдов.
