– О,о,о!
– Окнал, шо е!
– Нишо, само така.
– Ебаго де, само така, вчерашен ми си.
– Мооре, чоек уста да не отвори.
– Абе отвори, ама да не заборајш да ја затвориш.
– Ааа, кај лежел, Коста Вратан.
– Знам дека че почниш со вртење.
– Не бе жими Тасета.
– Остај го сега Тасе на мира.
– Не го зедов, па да го остам.
– Е, че му кажам!
– Преку Тасета!
– Жити него, ич немаш гајле,
– Без него да останам, ако е така.
– Чекај малце, ако е така или ако не е така.
– И да е така и да не е така.
– А, а значи така…
– Така де, ако разбра, пренеси му.
– Ни го матам, ни му пренесувам, кој че оди дури Ѓерманија, туку шо ти беше муабетот.
– Нишо бе, само сакав да те прашам како си.
– Фала на прашањето. Пред малце бев поарен, сега шашардисан.
– Ете виде, шо убав муабет си напрајфме.
– Ептен убав ,не знам дали негде во светов го има ова.
