Една богата фамилија имала едно дете машко во умот недокастрено, а во алатот рамно на магаре. Сакале синот, абдал, да го оженат за најубавата девојка. Таа имала верен сиромав љубовник. Кога разбрал лакомиот татко на девојката дека богата фамилија ја бара ќерка му, се договорил со таткото на абдалот да му ја дај ќерката за синот и да се посватат за еден ѕевгар волови. Откако ја свршил таткото ќерката, покрај плачењата и противењата на мајката, í забранил на ќерка си да се ставува со верниот љубовник. Таткото дал збор и честа не се погазувала, ако треба и во црна земја да влезе жив.
Сватовите со тајфите направиле пиење кај анџијата и ја договориле свадбата. Таткото на абдалот поканил многу свадбари и двојно свирачи за веселбата, оти ќе ја зема најубавата мома за снаа. Свекорот ја дарувал невестата со златни накити од радост, но нејзе и било како ладно железо што í тежело на душата. Свекоро радосен како лакомиот татко на невестата што ја продал најубавата мома за ѕевгар волови.
Роднините на невестата биле лути, оти татко í го продал чедото за пари Малку роднини дошле на радоста. По свадбарските адети тргнале со невестата кај зетот. На пат ја гледал верниот љубовник, со тажно и насолзено лице. Срцето оган му го горело од јад. И невестата ронела река солзи.
Веселбата продолжила кај зетот, а невестата мислела како да откини од канџите на несаканиот маж. Кога дошло време да си легнат младите, абдалот – зет, го испрчил и скорнал онаквото да ,,игра,, со невестата. Кога таа го видела алатот му рекла:
– Тоа што го имаш нема место кај мене. Речи му на мајсторот да ти го намали!
Абдалот отишол кај татка си, каде што седел на чело, и му го спружил на алатот на масата.
– Татко, што да правам? Го неќи.
– Држ ја синко, оти воловите ги дадов за неа!
Дошле и мајката на невестата и верниот љубовник. Тропнале на пенџерето. Невестата видела дека ја чекаат, ја заклучила вратата на одајата. Го врзала појасот за креветот и го пропуштила низ пенџерето. Го оставила накитот, ја изгаснала ламбата и се пуштила гола. Тројцата се качиле на коњот и побегнале кај верниот љубовник.
Се вратил абдалот. Тропнал на вратата, ама никој не му отворил. Се вратил кај татко му намуртен.
– Татко, невестата не отвора.
Татко му со големиот девер, тропнале на вратата и никој не отворал. Ја отвориле насила. Во темнината светкал само златниот накит. На пенџерето го нашле појасот. Свадбарите онемеле. Понижени и насрдени дека невестата им е украдена, ги јавнале коњите, ги зеле ножовите и камите и отишле во нејзиното село. Слушнале свирка, музика и тапани во куќата на љубовник каде имало свадба до последниот човек од селото, освен незиниот татко и.
Мајка оро водела, а во куќата оган гори во чест на крвавото здолниште што невестата била верна на саканиот. На абдалови свадбари им кажеле да не ја бараат селската убавица. Утрото, мајката на навестата со сите селски свадбари отишле да му ги простат гревовите на татко í, кој по неколку дена ги вратил парите земени за ѕевгар волови.
