-Кај си бе Гога!
-Да го удриш в нога.
-Кого, тебе?
-Не бе мене, брат ми,
-Како бе ти Гога и тој Гога? Шо нунко беше тој твојо? И татко ти да не се викаше Гога?
-Не бе дедо ми.
-Можи и син ти а е Гога?
-Не бе, внук ми.
-И сите да не се за по нога?
-Не бе, само брат ми.
-Нека кажи брат ти, ако е до тука дојдено, не кршам атер?
-Не знај да зборува,
-Како бе? Шо суртук е или мал е па да не знај?
-Не е мал, ама срамежлив е!
-Научи го. Не го оставај така! Срам че ти носи, а и шо че биди од него за греота. Со усул, ако е срамежлив, че го ватиш кревко…
-Џабе! Невиден инетчија,
-Чукни го, ако треба. И за инаетот има лек.
-Е колку пати, ама никако. Уше појче се инаети! Не го знајш ти него!
-Тогаш Гога, носи го на бајачка?
-Каква бајачка, него ништо не го перка,
-Пернат е од уроци. Ти не знајш какви очи има по народов,
-Уште за со очи е да го гледаат? Ти велам срамежлив е, бега од очи.
-Дури е време, поможи му, Да не биди доцна,
-На кого да му помогнам?
-На брат ти Гога, не тебе. Ти си друго,
-А бе јас сум Гога. Не можи и брат ми да е Гога,
-А значи не е брат ти за в нога, туку ти си.
