Најсилни чувства предизвикува фотографиите со градот во минатото. Тие будат спомени. Со фотката од железничката стани
ца се враќа филмот на пријатни и тажни моменти. Се туркаат пајажините, се ретушираат избледнетите парчиња живот.
Радосните моменти се поврзани со доаѓање на пријатели, роднини, блиски, кога некогаш дома се враќале главно со воз од туѓина. Тука се среќавале стари љубови, се создавале нови врски, се наоѓале брачни сопатници. На пероните имало и разделби. Со воз се заминувало на отслужување на воениот рок, се плачело за одделувањето од саканите, со градот, со другарите. Солзи се ронеле низ чадот на возот за јабана.
Железничката станица е реновирана. Низ свирежот одвај на двете локомо тиви дневно и специфичниот звук на вагоните на пругата, желеничката кај секо го навираат спомени на радост и тага.
