-Мори?
-Кажи море!
-Кај си заакала?
-Шо ти е гајле,
-Од мисла, пријателски!
-Чом на фризер.
-Ладна?
-Шо да прам, то е.
-Пунџа?
-Не, мачкица.
-Блазеси му.
-На кого бе?
-На мачоро домашен.
-Нека мени и тој нешто. А ти каде?
-В библиотека,
-Убо чув? Ај повтори?
-Библиотека мори, не ти е јасно.
-Да те оган изгори, че читаш?
-Ами шо.
-Роман?
-Така нешто.
-Од Лав?
-Не мори, полесни.
-Максим?
-Мини.
-Ааа, Ванчо?
-Одамна ми е читан.
-Тогаш некој понов, а море?
-Абе Џони и не е баш нов.
-Мислиш Џек?
-Мислам Вокер! Каков Џек?
-Лондон море?
-Кавадарци мори.
-Луда Мара да не те собери! Мајтап си играш со мене?
-Не, читам и то многу. Понекош и по цели вечери. Очиве ми пајџаа.
-Немој толку. Сигурно еротика?
-Не бе, кај ти оди умо наеднаш?
-Трилери?
-Појче. Да се само толку, арно че биди?
-Новели?
-Не, постари, поодлежани.
-Тогај класика?
-Погоди.
-Како на пример?
-Т,га за југ, класика невидена!
-Таа е кратка. За не би час се чита.
-Ја повторуваме појчепати.
-Не читаш сам?
-Како сам. Уше то ми треба. Екипа.
-Какво е то читање, жити то? Не им сметате на другите?
-Не. И тие читаат на глас. Некои и квичат, и гајле немаме.
-Не е чудно за такви црпки ко вас. Ами Паца?
-Шо Паца. Уше та да прочита, ебавме мајче.
-Шо прај?
-Паца пишува?
-Море?
-Кажи мори.
-Здрав си, шо зборуваш? Шо знај та да напиши?
-Драма.
-Ајде, види ја ти неа. Не сум знаела, жими Тасета, мој. И?
-Шо, и? Ко че си дом, ми ја чита, чита, чита…
-А ти?
-Јас пречитан. Нит ја слушам, нит ја разбирам. Клапнувам.
-Кутра Паца, џабе пишувала.
-И велам да не се мачи. Та си тера и гајле си нема. Јас, да ти кажам право…
-Ау, шо ми накажа. Паца писател, а ти читач. Че му речам на мојон да те дружи. Белки и јас че станам нешто. Тој цел ден се превртува по каучине.
-Туку, ај оди на фризер, попаметно че ти е. Поарно нека се врти околу тебе ко мачор, одошто да чита. И од тебе не бидува писател.
-Оти?
-Така мори!
Џага Дур
